Het gaat om zowel het aanvoelen van de sfeer in de familie, de wensen van mijn moeder en kordaat handelen.
Tijdens het verdriet zijn meerdere momenten geweest dat er door Katia een respectvolle vorm is gevonden om het proces gaande te houden. Samen toewerken naar de uitvaart en daar dan allerlei voorstellen doen wat allemaal mogelijk is. Juist door deze manier is het een zeer persoonlijke wijze geworden van afscheid nemen op een manier die helemaal bij onze familie past. ”Zijn jullie van plan een eigen kist te timmeren?”, ” Goed idee zeg! Dan heb ik hierbij de richtlijnen en maten die jullie kunnen gebruiken”.
Zo is het steeds gegaan. Zoeken naar een eigen weg van afscheid nemen met steeds weer het vertrouwen van Katia dat het allemaal goed komt. Zo mooi, zo waardig, zeer eigen.
